وقتی مرده شور هم می گرید!!!! :: سرزمین خاطره ها

وقتی مرده شور هم می گرید!!!!

پنجشنبه, ۲۱ آذر ۱۳۹۲، ۱۱:۱۹ ب.ظ

شهید سید مجتبی (اخوی حقیر) در کربلای ۴ به فیض عظمای شهادت نائل آمد. در دی ماه سال ۱۳۶۵ . خبرش را به من دادند اما از جنازه مطهرش خبری نبود . در اردی بهشت ماه سال ۱۳۶۶ یعنی حدود ۴ ماه پس از شهادش برای شناسایی جنازه به سرد خانه شهید آباد رفتم . حاج سید کریم موسوی همراهم بود مامور سرد خانه و حاج سید کریم تابوتش را زمین گذاشتند . سید مظلوم ۴ ماه در آبها و مردابهای حوالی جزیره سهیل مهمان بود . یادم می آید در این ۴ ماه مرحوم مادرم برای پیدا شدن جنازه اش هر شب نماز امام زمان می خواند . چشمم که به پیکر مطهرش افتاد بی اختیار نشستم و نشستنم از سستی پاهایم بود ، که احساس کردم پاهایم توان نگهداشتن بدنم را ندارند. فردای آن روز برای نظارت بر کارهای غسل و کفن به شهید آباد رفتم مرحوم عبد الحسین رودبندی مرده شور آن زمان شهید آباد در حالی که کفن را مرتب میکرد بغضش ترکید و مانند یک بچه بلند بلند گریه کرد .مات و متحیر بودم مگر میشود مرده شور هم اینقدر رقیق القلب باشد . گفت : غسلش ندادم ! نمیشد غسلش دهم !!! تیمم دادم هرچند شهید به هیچ چیز نیاز ندارد . در حال گریه گفت : ای جوونون ِ عزیزَناز دِلمهَ سُختِنهَ!!!! خوش بحالِ خوشون چارهِ زغالِ مارِ بوونشون. کاسکهِ یهَ قَلِ اَ جنازهِ بچهِ مُنه هم بِ اِووردِن . اگر اشتباه نکنم پسرش مفقود الجسد بود .

ترجمه :

ای جوونون ِ عزیزَناز دِلمهَ سُختِنهَ!!!! خوش بحالِ خوشون چارهِ زغالِ مارِ بوونشون. کاسکهِ یهَ قَلِ اَ جنازهِ بچهِ مُنه هم بِ اِووردِن .

این جوانان عزیز و ناز دلم را سوزانده اند . خوشا به حال خودشان و بدا به حال مادران و پدارانشان . کاش تکه ایی هم از جنازه بچه مرا هم می آوردند.

۹۲/۰۹/۲۱

سید سرزمین خاطره ها

۲۶ آذر ۹۲ ، ۲۱:۱۷

سید مجتبی

با سلام
با مطلبی به نام عاشورا یا ashura بروز هستم.
اگر می خواهید بیش از این مدیون شهدای کربلا نباشید لطفا پس از مطالعه مطلبی در این باره انتشار دهید.

۲۴ آذر ۹۲ ، ۰۱:۲۳

شباهنگ

سلام .
حالاکه احساس میکنم وچودم ضروریست وبایداین مناقشه ی دو سید را خاتمه دهم به خوداجازه داده ونظرکارشناسایانه ام(وووووووویییییییی نوشتن ای واژه چقدرسخت‌‌ بید،باری به هرجهت... و )بیان میکنم:
اردی بهشت . [ اَ /اُ ب ِ هَِ ] (اِ) در اوستا، اَشَه وَهیشتَه و در پهلوی اُرت وَهیشت مرکب از دو جزء است : اول اَرتَه به معنی درستی و راستی و پاکی و تقدس . دوم وهیشته صفت عالی از وِه به معنی به و خوبست و کلمه ٔ مرکب به معنی بهترین راستی است.معنی ترکیبی این لغت به معنی مانند بهشت باشد چه ارد به معنی شبیه و مانند آمده است و چون این ماه وسط فصل بهار است و نباتات در غایت نشو و نما و گلها و ریاحین تمام شکفته و هوا در نهایت اعتدال ، بنابراین اردیبهشت خوانند.
موردتوجه آقامجتبی درهرصورت نوشته بشه همون معنی و مصداقو می رسونه. البته خان دایی شکل صحیح تر واصیل تر ان واژه زردشتی رو نوشتن.یادمه ابتدایی که بودم موقع امتحان املا بعضی وقت ها کلماتی که پیشوند "می"یا پسوند "ها "یا کلمه های مرکبی که جدا یا روی هم نوشتنشون تو معنی فرقی نداشت (که اغلب کلمات هم همینطورند)رو خلاف چاپ کتاب مینوشتیم یک غلط املایی کامل محسوب می شد وکلی از نمره رو ازدت می دادیم درصورتی که لازم نبودغلط محسوب بشه. من با آن عقل گنجشکیم می دانستم که این غیرعادلانه اس ولی وقتی که الان نسل ابتدایی امروز را میبیم دراملایشان این مسائل غلط محسوب نمی شود.....
بازم شکر که متوجه شدن!!

۲۳ آذر ۹۲ ، ۰۹:۵۲

یار شیرین سخن

سلام
همان موقع که برای مراسم تدفین بی بی به دزفول آمده بودیم این حکایت را که برای مادرم تعریف کرده بودید برایم نقل کرد گفت که شما بعد از دیدن دایی مجتبی به زمین افتاده و بی حال شدید گفت که فقط قدری استخوان بوده قربانش شوم باورم نمی شود همه شما چه کشیدید ؟بی بی و بابا چه کشیدند؟ کاش نمی آمدم و این پستتان را نمی خواندم بدجور دلم ریش می شود احساس می کنم خیلی از ما دور است خیلی ... دور تر ازبابا و بی بی ...

۲۳ آذر ۹۲ ، ۰۴:۵۱

رایحه

سلام
یادمان نمی رود تا قبل از زمان جنگ مادرانمان به ماها هم حساسیت های زمان ما را یا بیشتر داشتند. اما معجزات امام ره چه بود که مردم را متحول کرد و آنها را به آرمان های مقدس الهی نزدیک نمود. صلوات و رحمت و رضوان خداوند بر روح امام و پدران و مادران شهدا که در قید حیات نیستند و بر تمامی شهدای گرانقدر خصوص برادر شهیدتان باد. الهی امین

۲۳ آذر ۹۲ ، ۰۴:۲۶

سلام
آنچه در لغت نامه معین به عنوان دومین ماه سال شمسی آمده، اردیبهشت است نه اردی بهشت.

۲۳ آذر ۹۲ ، ۰۴:۲۲

بنگروز

شهدای کربلای 4 مظلومیتی مضاعف دارند که هنوز غمشان قلب انسان را سنگین میکند به روحشان صلوات

۲۳ آذر ۹۲ ، ۰۳:۲۷

منتظر

همیشه به مامانم می گم نه ما مثل شهداییم نه شما مثل مادرای شهدا!
مادرای شهدا وقتی بچه هاشونو می فرستادن جلوی تانک می گفتن به خدا سپردمت، اما مادرای ما وقتی می خایم بریم سر کوچه بهمون می گن مواظب خودت باش! دیگه اگه بهشون بگیم برامون دعا کنید شهید بشم یه هفته باهامون قهر می کنن.

۲۳ آذر ۹۲ ، ۰۳:۱۹

سلام علیکم
چه صبری داشتن پدر و مادر شهدا!
پدر و مادر شهدا همشون صبور بودن ولی بعضیاشون صبر زینبی داشتن.
یادمه بی بی زهرا همیشه از صبر بی بی حجیم تعریف می کرد. می گفت بعد از شهادت دایی و عمو که جسد هردوشون مفقود شده بود بی بی حجی می گفته من نمی خام جسد پسرمو بیارن چیزی رو که تقدیم اسلام و درگاه الهی کردم پس نمی گیرم. بی بی زهرا می گفت ولی من دعا می کردم جسد پسرمو پیدا کنن. خدا هر دوشونو رحمت کنه هر دوشو به خواسته شون رسیدن عمو رو بعد از چهار ماه اوردن اما دایی رو نیاوردن تا بی بی حجی رفت پیشش.

۲۳ آذر ۹۲ ، ۰۲:۵۴

سلام
زیبا بود مثل همیشه.
البته قستبی از آن را از زبان خودتون شنیده بودیم.
ان شا الله موفق و پیروز باشید.
ضمنا در خط دوم اردیبهشت را اردی بهشت نوشته اید.

۲۲ آذر ۹۲ ، ۲۳:۲۸

محمدجسین درچین

با سلام بر شما
و درود بر شهید و مادر شهید
هیچگاه سکوت و آرامش شهید یادم نمی رو
د و همچنین نگاه نافذش .
یاد مشهدی عبدالحسین و حضورش در شهید
آباد بخیر و خدایش بیامرزاد.

۲۲ آذر ۹۲ ، ۲۳:۰۴

مهران موزون

خدایا از روسیاهی ما در برابر ای شهدا بکاه.
خدایا به ما کمک کن که بازماندگان ریاکاری برای آنان نباشیم و بتوانیم حقیقتا رهرو آنان باشیم.

۲۲ آذر ۹۲ ، ۱۹:۰۵

سلام یادمه پدرم هم یک بار برای شناسایی دایی مجتبی همراهتون بوده....مرورخاطرات آن لحظات سوهان قلب و روح بی بی بود.هرباز متن زندگینامه اش رابرای بی بی می خواندم امکان نداشت اشکش رانبینم...
انگارسالهاس اوراندیدم

۲۲ آذر ۹۲ ، ۱۸:۳۱

الف دزفول

در اولین پست های الف دزفول از مش عبدالحسین نوشتم
http://alefdezful.blogfa.com/post-4.aspx

هرچند دیگر نیست اما خاطراتی که از او مانده است پتانسیل این را دارد که به یک کتاب جذاب تبدیل شود

۲۲ آذر ۹۲ ، ۱۷:۵۸

رهسپارقدیمی

سلام سید جان
ما کمتر راجع به این انسان های شریفی که در دوران دفاع مقدس بی هیچ ادعایی به کار تجهیز و تدفین شهدا مشغول بودند پرداخته ایم . خودم دیده بودم که مرحوم ملا رمضان چگونه بالای سر شهدا گریه می کرد .

۲۲ آذر ۹۲ ، ۰۹:۲۳

مهر

سلام
خدا مرحومه مادرتان را با شهدا همنشین کند. خدا رحمت کند سید مجتبی را. با اینکه من خیلی ارتباط با او نداشتم اما واقعا بچه نازی بود. گاهی وقتها انگار کسی مرا یک لحظه می برد به آن سالها و برمی گرداند , و من تا ساعتها مدهوش همان لحظه ام. این را واقعا می گویم.

۲۲ آذر ۹۲ ، ۰۸:۲۷

امیر ابراهیمیان

خداوند اخوی و والدین محترمتان را در جوار حضرت زهرا میهمان کند.خداوند به شما و همه ما صبر دهد.خدایا بار الها ما را در روز قیامت شرمنده دوستان شهیدمان مکن.

سرزمین خاطره ها

سرزمین خاطره ها

دزفول ! برای آنانی که با زلال رودش سیراب شده اند و پرورش یافته اند در هر نقطه از کره خاکی که سکنی گزیده اند سرزمین خاطره هاست

خلاصه آمار

بایگانی

آخرین مطالب

پربیننده ترین مطالب

محبوب ترین مطالب

آخرین نظرات

پیوندهای روزانه

پیوندها

وقتی مرده شور هم می گرید!!!!

نظرات (۱۷)