شهید مصطفی
تقدیم به روح بلند شهید والامقام مصطفی فراوش
مصطفی جسور بود . شجاع تر از او را من تا کنون ندیده ام منزلشان در خیابان سمیه (کارون) بود اما در جریان مبارزات انقلاب اسلامی وقتی مسجدی مبارز و باب میلش در محلشان پیدا نکرد به مسجد حضرت امام حسن عسکری علیه السلام پناه برد . همه بچه های مسجد امام حسن عسکری علیه السلام که در شب فتح شهربانی دزفول در بهمن ماه 1357 حضور داشتند او را دیدند . جسارتش را دیدند . انقلاب که پیروز شد در همه صحنه ها حضور داشت فتح المبینیانی که در کنارش بودند نیز او را شجاع و راسخ الایمان یافتند . نمیدانم چه رازی بود که باز هم محله خودش را برای ادامه جهاد علیه اشغالگران خرمشهر مطلوب نیافت و برای بیت المقدس ناشناس و غریبانه از حسینیه شهید محمدی به میدان رزم شتافت و در این عملیات عظیم به فیض عظمای شهادت نائل شد فیضی که سالها برای بدست آوردنش رنج کشید .برای دیدار آخر به غسالخانه شهید آباد رفتم لباس رزم بر تن داشت و زانویش را با چفیه بسته بود معلوم بود مجروح شده است اما صدامیان امانش نداده بودند کسی چه میداند شاید باز هم صدامیان تحمل جسارت و شجاعتش را نداشته اند . جسارتی که از او در ایام دبیرستان در مقابل دبیران ضد اسلام ، ساواکی های حاضر در بیمارستان افشار ، ضد انقلابان شورشی اندیمشک در سال 58 و ......دیده بودیم . عکسش را بین شهدای مسجد امام حسین علیه السلام شمالی (مسجد محلشان) و حسینیه شهید محمدی نصب کرده اند . اطمینان دارم جای قاب عکس او در میان شهدای مسجد حضرت امام حسن عسکری علیه السلام در کنار عکس یار دیرینه اش شهید غلامرضا عارفیان خالی است چه اینکه مهمترین صفت مشترک آن دو شهید والامقام که آنها را بهم پیوند میداد جسارت و تهور بود.
قلمت پایدار ان شا الله
خونه شون کجای خیابون سمیه بوده؟ بین 45 متری و فلکه بسیج یا از 45 متری به اونور؟