چهار متر کُش کَنون !!!!
تا اوائل سال ۵۹ بسیاری از کارهای نیمه تمام حسینیه حضرت ابوالفضل علیه السلام را با کمک بچه ها انجام دادیم اما مسئله زیر انداز یا همان فرش حسینیه همچنان لاینحل باقی مانده بود و مراسم ها روی چند تیکه پتوی کهنه برگزارمیشد تا اینکه تصمیم گرفتم خودم نزد مرحوم آیت الله قاضی بروم و مسئله را حل کنم . قبل از ظهر بود به مسجد بازار رفتم آیت الله قاضی با چند نفر دیگر در اتاق کناری مسجد نشسته بودند .ایشان به نوعی فامیل ما محسوب میشدند( برادر زاده مادر بزرگم بودند) اما ایشان مرا نمیشناختند ترجیح دادم خودم را معرفی نکنم جلو رفتم دستشان را بوسیدم و مسئله فرش حسینیه را مطرح کردم . با کمی مکث گفتند:حسینیه چند متر است ؟من بلا فاصله گفتم آقا ۴۰ متر است . آقا رو به دامادشان کرد و گفت : با این بچه برو و حسینیه را متر کن . بنده خدا بلافاصله گفت چشم . از مسجد که بیرون آمدیم گفت ماشین داری ؟گفتم نه موتور دارم . بنده خدا چیزی نگفت سوار موتورش کردم به حسینیه که رسیدیم در بسته بود ومن کلید نداشتم گفتم حاجی باید از روی دیوار برویم! نگاهی به ارتفاع دیوار کرد و گفت : از این دیوار؟گفتم بله ! فکری کرد و گفت : گفتی چند متر است ؟ گفتم ۴۰ متر بلافاصله گفت قبوله برویم .به مسجد بازار که رسیدیم آیت الله قاضی از ایشان پرسید ؟ آقا سید نعمت چند متر بود ؟ گفت : آقا ۴۰متر . آقا گفت حواله ۳۶ متر موکت برایش بنویس ! من با تعجب گفتم آقا ۴۰ متر است ! آقا گفت : روله ۴متر هله کُش کَنون !!!( پسرم ۴ متر و بگذارید برای محل کفشها!!
بعدها متوجه شدم ایشان روی اسراف و مصرف بیت المال خیلی حساس هستند .
